Soms moet je mensen gelijk geven…
Bij een showproces staat de uitkomst al bij voorbaat vast. Zo ook bij een showformatie. Iedereen met meer dan drie hersencellen in zijn schedel wist na de verkiezingen van 22 november: met een extremist als Wilders valt niet te regeren.
Toch werd er vanaf de dag na de verkiezingen welwillend gedaan in de pers door de partijen die het meest in aanmerking kwamen voor formatiebesprekingen: NSC, BBB en VVD — hoewel de lijsttrekker van die laatste partij eerst deed alsof het niet haar plek was om mee te formeren na het fikse verlies van haar partij — niet haar eerste leugen en zeker ook niet haar laatste.
Uiteindelijk zat ze gewoon als volwaardige gesprekspartner aan de formatietafel.
Geert Wilders zette de radicaalste van zijn standpunten "in de ijskast". Daarmee was de PVV niet meer de partij waar mensen op gestemd hadden, maar dat maakte niet uit. Dat Wilders in het proces ook nog het afschaffen van het eigen risico in de zorg ineens een stuk minder spoedeisend vond dan tijdens de verkiezingscampagne — ach, zelfs zijn eigen achterban maalde er niet om.
Er werd gemopperd over de Spreidingswet, een wet die ertoe zou kunnen leiden dat Nederlanders minder last hebben van de asielopvang, omdat die beter verdeeld wordt.
Maar dát is natuurlijk niet wat populisten als Wilders willen: dat de problemen opgelost worden en dat kiezers dan zo tevreden zijn dat ze niet meer op hun onvrede-partijen stemmen, op partijen die asielzoekers nu net zo handig als kapstok voor alle problemen hadden gebruikt, terwijl ze dat niet zijn.
Nee, de suggestie van een gigantisch asielzoekersprobleem moest coûte que coûte blijven rondwaren.
Ondertussen — dacht ik — geloofde niemand dat de vier onderhandelende partijen écht serieus een poging ondernamen een kabinet te vormen. Het was een gezellig leugentje om PVV-stemmers het idee te geven dat er naar hen geluisterd werd.
Niemand kon dit serieus nemen. Dacht ik.
Pijnlijk is het wel. Het zijn juist kiezers die teleurgesteld waren in andere partijen, die kozen voor de PVV, voor de BBB, voor NSC. En wat doen de leiders van die partijen? Aan tafel gaan met de VVD, daar begint de ellende al: de veroorzaker van het wanbeleid van de afgelopen dertien jaar waardóór die kiezers nu net teleurgesteld raakten.
En vervolgens? Vervolgens houden ze de schijn op dat het gaat lukken, een kabinet Wilders-I. Het is pure minachting voor de kiezer, een Haags spelletje dat zo versleten is dat je door de scheuren in het weefsel van de leugen de waarheid kunt zien.
Iedereen ziet dat, toch?
Verbaasd
Zelfs toen gisteren één van de vier leugenaars afstand nam van de leugen, gingen de andere drie verder met liegen.
Dat ze zo verbaasd waren over Omtzigts breuk.
En teleurgesteld.
Want ze hadden allemaal zulke goede bedoelingen met Nederland.
Gisteravond maakte ik me op X nog kwaad over het leugenachtige tweetje waarmee Dilan Yesilgöz haar verbazing uitte over Omtzigts vertrek (”We zaten middenin constructieve gesprekken, ook vandaag”).
Hetzelfde gold natuurlijk voor de huichelachtige tweetjes van Wilders en Van der Plas.
Maar zoals ik al zei: soms moet je mensen gelijk geven.
En dat doe ik vandaag.
De PVV kan in de recentste zetelpeiling van Ipsos I&O nog steeds rekenen op een toenemend zetelaantal: 45 tegenover de daadwerkelijke 37 van 22 november. Twee minder dan bij een vorige peiling, maar alsnog een forse stijging.
En een andere bevinding: bijna de helft van de Nederlanders had er op het moment van peilen vertrouwen in dat de onderhandelende partijen in staat zouden blijken samen een kabinet te vormen.
Bijna de helft.
Wilders, Van der Plas en Yesilgöz zien het uitstekend, dat moet ik toegeven: de Nederlandse kiezer is ook echt te dom om te poepen en slikt gretig elke leugen die de waan in stand houdt dat “de buitenlanders” het land uit moeten.
De Nederlandse kiezer heeft de minachting en de leugens van de formerende partijen eerlijk verdiend.
Graag gelezen? Je kunt me steunen bij het maken van Lachen in de Duisternis door een donatie te doen of door over te schakelen op een ‘premium’ abonnement voor €5,- per maand.
Mijn dank is groot!
Tot volgende keer,
Jamal Ouariachi